Psalms 107

1خداوند را حمد بگویید زیرا که او نیکو است و رحمت او باقی است تا ابدالآباد.

2فدیه شدگان خداوند این را بگویند که ایشان را از دست دشمن فدیه داده است.

3و ایشان را از بُلدان جمع کرده، از مشرق و مغرب و از شمال و جنوب.

4در صحرا آواره شدند و دربادیهای بیطریق و شهری برای سکونت نیافتند.

5گرسنه و تشنه نیز شدند و جان ایشان در ایشان مستمند گردید.

6آنگاه در تنگی خود نزد خداوند فریاد برآوردند و ایشان را از تنگیهای ایشان رهایی بخشید،

7و ایشان را به راه مستقیم رهبری نمود، تا به شهری مسکون درآمدند.

8پس خداوند را بهسبب رحمتش تشکّر نمایند و بهسبب کارهای عجیب وی با بنیآدم.

9زیرا که جان آرزومند را سیر گردانید و جان گرسنه را از چیزهای نیکو پر ساخت،

10آنانی که در تاریکی و سایه موت نشسته بودند، که در مذلّت و آهن بسته شده بودند.

11زیرا به کلام خدا مخالفت نمودند و به نصیحت حضرت اعلی اهانت کردند.

12و او دل ایشان را به مشقّت ذلیل ساخت؛ بلغزیدند و مدد کنندهای نبود.

13آنگاه در تنگی خود نزد خداوند فریاد برآوردند و ایشان را از تنگیهای ایشان رهایی بخشید.

14ایشان را از تاریکی و سایه موت بیرون آورد و بندهای ایشان را بگسست.

15پس خداوند را بهسبب رحمتش تشکّر نمایند و بهسبب کارهای عجیب او با بنیآدم.

16زیرا که دروازههای برنجین را شکسته، و بندهای آهنین را پاره کرده است.

17احمقان بهسبب طریق شریرانه خود و بهسبب گناهان خویش، خود را ذلیل ساختند.

18جان ایشان هر قسم خوراک را مکروه داشت و به دروازههای موت نزدیک شدند.

19آنگاه در تنگی خود نزد خداوند فریاد برآوردند و ایشان را از تنگیهای ایشان رهایی بخشید.

20کلام خود را فرستاده، ایشان را شفا بخشید و ایشان را از هلاکتهای ایشان رهانید.

21پس خداوند را بهسبب رحمتش تشکرنمایند و بهسبب کارهای عجیب او با بنیآدم.

22و قربانیهای تشکّر را بگذرانند و اعمال وی را به ترّنم ذکر کنند.

23آنانی که در کشتیها به دریا رفتند، و در آبهای کثیر شغل کردند.

24اینان کارهای خداوند را دیدند و اعمال عجیب او را در لجّهها.

25او گفت پس باد تند را وزانید و امواج آن را برافراشت.

26به آسمانها بالا رفتند و به لجّهها فرود شدند و جان ایشان از سختی گداخته گردید.

27سرگردان گشته، مثل مستان افتان و خیزان شدند و عقل ایشان تماماً حیران گردید.

28آنگاه در تنگی خود نزد خداوند فریاد برآوردند و ایشان را از تنگیهای ایشان رهایی بخشید.

29طوفان را به آرامی ساکت ساخت که موجهایش ساکن گردید.

30پس مسرور شدند زیرا که آسایش یافتند و ایشان را به بندرِ مرادِ ایشان رسانید.

31پس خداوند را بهسبب رحمتش تشکّر نمایند و بهسبب کارهای عجیب او با بنیآدم.

32و او را در مجمع قوم متعال بخوانند و در مجلس مشایخ او را تسبیح بگویند.

33او نهرها را به بادیه مبدّل کرد و چشمههای آب را به زمین تشنه. 34و زمین بارور را نیز به شورهزار، بهسبب شرارت ساکنان آن.

35بادیه را به دریاچه آب مبدّل کرد و زمین خشک را به چشمههای آب.

36و گرسنگان را در آنجا ساکن ساخت تا شهری برای سکونت بنا نمودند.

37و مزرعهها کاشتند و تاکستانها غرس نمودند و حاصل غلّه به عمل آوردند.

38و ایشان را برکت داد تا به غایت کثیر شدند و بهایم ایشان را نگذارد کم شوند.

39و باز کم گشتند و ذلیل شدند، از ظلم و شقاوت و حزن.

40ذلّت را بر رؤسا میریزد و ایشان را در بادیهای که راه ندارد آواره میسازد.

41امّا مسکین را ازمشقّتش برمیافرازد و قبیلهها را مثل گلهها برایش پیدا میکند.

42صالحان این را دیده، شادمان میشوند و تمامی شرارت دهان خود را خواهد بست.

43کیست خردمند تا بدین چیزها تفکّر نماید؟ که ایشان رحمتهای خداوند را خواهند فهمید.